Letra de Noregsgard

Ein dugal kar fra garden dro
han fulgte furuas sus
opp gjennom í¥sen grí¥stein han bar
staut hans gange var
Sví¸pt i morgengry
under ein helnorsk himmel
hans fí¸tter traurig vandres hen
mot sitt mí¥l opp pí¥ hí¸yden
Ein ví¦rbitt hand griper sverdet fatt
og klí¸yver den blí¥nende skalle
hans kjeft den vrir seg i ulmende hat
ufrender kommer at falle
Sí¥ stod han der pí¥ utkikkstopp
hans í¸yne ei dei kviler
for han sí¸kte reint eit syn
men det ble ein grusom pine
Der blant norges skog og mark
var fienden og fí¦l
hans grimme sinn skulle vise dem
at norsí¸nn han har nok at tí¦l
Ein ví¦rbitt hand griper sverdet fatt
og klí¸yver den blí¥nende skalle
hans kjeft den vrir seg i ulmende hat
ufrender kommer at falle
Norsí¸nn tapte noregsgard
for ein «ansikt i» hí¦r
stolt han var dan han kom igjen
for í¥ klí¸yve denne sitt sverd